Թույլերը և երբեմն էլ իներցիոն թյուրիմացությունների գերի հզորները պետք է որպես աքսիոմա ընդունեն, որ խառն ու բազմասպեկտ իրավիճակներում բազմակոմպոնենտ կամ վեկտորական որոշումներ կայացնելիս կարևորը շահերի ու կորուստների հանրահաշվական գումարի դրական լինելն է, այն էլ՝ ինչ-որ ընդունելի շեմից մեծ շահ ունենալու պայմանով։

Գոյության պայքարում առաջնակարգ ու վճռական նշանակություն ունի մասնակիցների ազդեցիկության աստիճանով որոշվող լիդերությունն ու նրա շուրջը առաջացող հիերարխիան, որն իր մաքուր ուժային տարբերակով արդեն գոյություն ունի կենդանական աշխարհում։

Մարդկության և աշխարհի զարգացման յուրաքանչյուր փուլ կամ պարադիգմ բնութագրվում է կյանքի համար անհրաժեշտ ռեսուրսների համար պայքարով , որի կոնկրետ արտահայտություններն էլ պայմանավորվում են մարդկանց ուժերի, հնարավորությունների ու ռեսուրսների բաշխումով։

Ժամանակին Կարլ Մարքսն ասել է, որ ոչ թե մարդկանց գիտակցությունն է որոշում նրանց կեցությունը, այլ ընդհակառակը` հասարակական կեցությունն է որոշում նրանց գիտակցությունը։

Ցանկացած իշխանության լրջությունը կարող է գնահատվել ստրատեգիապես հնարավորի, տակտիկապես անհրաժեշտի և նրա իրականացրած-կատարածի դրական ու բացասական արդյունքների հարաբերությամբ։

Մեր հասարակական կյանք կոչեցյալի բուն էության մեջ խորանալու նպատակով դիտարկենք մեզ հատուկ այն հակասությունը, որ կա մեր ստեղծագործ մոտեցումների մեջ այն բոլոր ոլորտներում, որոնք հեռու են քաղաքական ու պետական գործունեությունից և այն անճարակ մոտեցումների միջև, որոնք մենք ցուցաբերում ենք մեր քաղաքական ու պետական գործունեության մեջ։

Մենք պետք է կարողանանք հնարավորինս սթափ և առանց մեր պատմության մասին տարածված իներցիոն բնույթի աղավաղումների դիտարկել ու գնահատել ռուսների ու թուրքերի հետ մեր ունեցած հարաբերությունների ամբողջ կոմպլեքսը։

Հաճախ, գոյություն քարշ տալու ու թեթևակի զարգացում ունենալու ժամանակ, երկրի վիճակի օբյեկտիվ գնահատման հիմքը պետք է լինի ոչ թե թեթևակի զարգացման արդյունքում ստացված ինչ-որ չափի շահը, այլ սխալ քաղաքականության և զարգացման համար ունեցած բոլոր հնարավորությունները չօգտագործելու հետևանքով ունեցած կորուստները։

Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը «СОР29 և Ադրբեջանի կանաչ տեսլականը» թեմայով միջազգային ֆորումի ժամանակ չի էլ թաքցրել, որ Ադրբեջանի համար առաջնահերթը Տավուշում շահեկան դիրքեր զբաղեցնելն է, և իր ղեկավարած պետությունը դրանից հետո որևէ միտք չունի դուրս գալ Հայաստանի այն ռազմավարական բարձունքներից ու տարածքներից, որոնց Նիկոլի և Նիկոլի ոհմակի պետական դավաճանության արդյունքում, առանց կրակոցի, տիրել է Սյունիքում (Մեծ Իշխանասար, Սև լճի հարակից տարածքներ), ինչպես նաև Վայոց Ձորում, Գեղարքունիքում բռնազավթած ռազմավարական բարձունքներից ու տարածքներից:

Այն կրիտիկական վիճակը, որում գտնվում ենք մենք, վերջապես մեզ պետք է ստիպի դադարել մեզ հետ կատարվող ամեն ինչին մոտենալ մակերեսային, գավառական մոտեցումներով։